Eğer Yaşarsam

Kitabı gerek ismi, gerekse kapağı yüzünden oldukça hevesle almış olmama rağmen, içeriği itibariyle aynı etkiyi yaratmadı diyebilirim. Hem de hiç.

Bir yerden sonra sırf yarım kalmasın diye kendimi zorlayarak okudum ve bittiğinde 'herhalde o kadar şeyden sonra ben yaşarsam böyle olmaz' diye düşünüyordum.

Konusu çok güzel aslında. Başlarda da sıcacık bir giriş yapıyor hikayeye ancak eksikleri, artılarından fazla ve bir an keşke hikayeyi basit tutsaymış da Gayle Forman, başlarda hissettirdiği o sıcaklığı, samimiyeti bozmasaymış bile dedim.

Mia on yedi yaşında, genç bir kız ve ailecek bir araba yolculuğuna çıktıkları sırada gelişen trajediyle başlıyor olaylar. Kaza oluyor, Mia'nın anne babası ölüyor ve kardeşi de yoğun bakımda.

Konu basit, kazadan sonra kıza ve dolayısıyla okuyucuya bir takım hayat dersleri verilecek ama anlatım ve karakter öyle duygudan yoksun ki, bir türlü kıza acımaya fırsat bulamamayı bırakın, sinirlenerek okuyorsunuz. Yazar olayları öyle yüzeysel işlemiş ki, 'bitireyim de basıma gitsin' bir havası var resmen.

Kaldı ki benim ailem ölmüş olsa şahsen kazanın sorumlusu aracın şoförüyle dost olmak gibi iyimser bir düşünceye sahip olamazdım herhalde.

Ne duyguya girebildim, ne hikayeyi sevebildim, ne de sayfaları heyecanla çevirdiğim bir an geldi. Yazık olmuş...

Puanım: